“Want wat ik uitwerk, weet ik niet; want ik doe niet wat ik wens,
maar waar ik een afkeer van heb, dat doe ik.”
Romeinen 7:15
Waarom doen wij de dingen die we doen? Hoe dikwijls geef je niet toe aan jezelf om iets te doen terwijl je in je hart heel goed weet dat het niet strookt met Gods geboden? Na verloop van tijd krijgen we wroeging over gedane zaken en brengen het voor Gods troon van genade. Wat gebeurd is, is gebeurd en kan niet uitgewist worden. Maar voor God is herstel altijd mogelijk.
Misschien kunnen we het gevoel van volledige -ontlasting- of -bevrijding- wel ervaren na een euforische gospelavond of zondagdienst, maar de volgende ochtend blijken al je zorgen, één voor één, terug op het appèl te verschijnen …
Misschien moeten we onszelf wel eens afvragen hoe het gesteld staat met onze zelfdiscipline in het geloof? In het geloof kennen we al eens, soms meer dan ons lief is, hoogten en laagten. Toen ik in geloof door een dal ging en moest knokken om er terug uit te klauteren, kwam ik echter op dat moment tot een bizarre en onthutsende vaststelling. In het dal bleek ik namelijk over meer zelfdiscipline te beschikken dan toen ik ten volle in geloof was. Dagen en weken spookte dit geregeld door mijn gedachten waarom dit wel zo was en hoe ik dit op een Bijbelse manier kon verklaren.

Daaruit kwam naar boven dat ik me eigenlijk verborg achter de Almacht van God en verwachtte dat de problemen als vanzelf zouden verdwijnen. Op zich is het lovend om zo’n vertrouwen te hebben op de Schepper, maar deze (schijn)houding had wel een nefaste invloed. Ik werd namelijk gemakzuchtig. Ik bracht mijn zorgen wel bij de Heer maar liet alles aan Hem over…

In 1 Petrus 5:7 lezen we: “Werpt al uw bekommernis op Hem, want Hij zorgt voor u.” In dit en gelijkaardige verzen lag mijn misvatting. Het is zoals een kind dat probeert zijn eerste stapjes te zetten, als het geen doel heeft zal het vlug tegen de grond liggen, maar als jij met uitgestrekte handen ervoor gaat staan zal het meer moed vatten om die eerste stappen te zetten, omdat het weet dat jij het zal opvangen, het vertrouwt je volkomen en zal die eerste stappen zonder nadenken zetten. Maar niettemin zal het zelf die eerste stappen moeten zetten…
God zorgt voor ons, Hij is degene met uitgestrekte handen, Hij is het doel, de uitkomst; maar wij moeten wel zelf het loopwerk verrichten…
Het gaat niet op dat we alleen maar onze lastenbagage op zijn schouders leggen om ons er zo vanaf te maken en alles aan Hem over te laten. Want zeg nu zelf: welk wezenlijk nut zou ons dat opleveren? Zou dit ons sterker, weerbaarder en gedisciplineerder maken? Helemaal niet…Integendeel zelfs!! Onder deze houding valt er niets te rapen voor ons eigen geestelijk heil.
God kan inderdaad wel voor de uitkomst zorgen, en ook op de weg naar die uitkomst kan Hij de omstandigheden op een wonderbaarlijke manier beïnvloeden, maar die weg moeten we wel zelf bewandelen!
Meer dan eens moeten we onze angst en onze trots uitschakelen en in gehoorzaamheid en nederigheid de weg (leiding) van God durven te bewandelen, hoe onlogisch of zelfvernederend dit op het moment zelf ook wel eens kan overkomen…
In 1 Kor.10:13 lezen we:
“U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd:...” • 12 •
Beseffen wij als christenen wel hoe ongelofelijk bevoordeeld we zijn tegenover hen die God niet willen kennen? Zo kende ik een oudere ongelovige vrouw, wiens problemen haar het water boven de lippen deed stijgen. Terwijl ik dit artikel aan het schrijven was kreeg ik een telefoontje dat ze -ten einde raad- gekozen had voor de fatale oplossing en ze zichzelf van het leven had beroofd. In gedachte hoor ik haar nog altijd met een betweterig glimlachje zeggen dat het geloof helemaal niets voor haar was… Ze besefte dus niet dat de Heer haar genoeg kracht kon geven om haar zorgen draaglijk te maken en uiteindelijk ook zicht te geven op uitkomst… Wat bijzonder jammer…!!!
In Spreuken 24:10 lezen we: “Ben je moedeloos wanneer je in het nauw zit, dan schiet je kracht tekort”. Hoe waar is dit!! Zeker als we verder lezen in 1 Kor.10:13 : “Hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan.” In m’n gedachten komt het op dat Hij niet zozeer de lasten van je schouders neemt, maar wel dat Hij je schouders sterker maakt om te dragen, waardoor het inderdaad lijkt alsof Hij die lasten heeft weggenomen.
Hiermee wil Hij je alleen maar sterker en gedisciplineerder maken zodat je er in de toekomst tegen bestand bent.
Daarom ook kunnen we met recht en rede zeggen: “Ik vermag alle dingen in Hem, die mij kracht geeft.” (Filippenzen 4:13), zonder hierdoor gemakzuchtig te worden maar wel door de zelftucht (discipline) toe te passen.
Spreuken 4:13:
“Houd vast aan de tucht, laat haar niet los,
bewaar haar, want zij is uw leven.”
Daarom wens ik u ook een ‘gedisciplineerde en krachtige’ Gods zegen toe.